Zwarte melksteelmycena

Donkerpaarsbruin tot zwart, kegelvormige, gegroefd bijna totaan het centrum, dun hoedje (Ø 1-2 cm), vaak met fijngetande rand.
Plaatjes vrij ver uiteen, aangehecht en soms een beetje langs de steel aflopend, wittig tot grijswit. Sporen wit.
Steel dun, gekleurd als de hoed, bovenaan berijpt, onderaan wollig behaard.
Vlees scheidt bij beschadiging wit melksap af. Eetbaar. Ruikt en smaakt zwak radijsachtig.
Groeit op zure, zandige bodem, in loof- en naaldbossen, op rottend hout of op de grond, en ook wel op brandplekken (september - november) Zeer algemeen.
Fam.: Mycenaceae.

Eetbaar